Cahalım

Ben, türkü söylerim kekikler açınca
Cahalım, yayla yollarında büyüdüm.
Mektep bilmem, medrese bilmem;
Türküler bilirim
Memed’in Hasan gibi, Elif gibi.
 
Anlamam hiphaptan, zırzoptan
Ben türkü söylerim, ninni dinlerim.
 
Ben, türkü söylerim çiğdemler açınca
Cahalım, kurnadan içerim suyumu.
Kadeh bilmem, şarap bilmem;
Türküler bilirim
Meyrem gibi, Ercep gibi.
 
Anlamam poptan, hop hoptan
Ben türkü söylerim, halay çekerim.
 
Ben, türkü söylerim Kızılırmak coşunca
Cahalım, köpüklü ayran içerim maşrapadan.
Kafe bilmem, neskafe bilmem;
Türküler bilirim
Gelin Ayşe, Cemile, Kezban gibi.
 
Anlamam cazdan cuzdan, rep repten
Ben türkü söylerim, ağıt yakarım.
 
Ben, türkü söylerim kar çiçeği görünce
Cahalım, harmanlarda harmandalı oynarım.
Disko bilmem, bar bilmem;
Türküler bilirim
Karacaoğlan, Köroğlu, Yunus gibi.
 
Anlamam samba da, lamba da
Ben türkü söylerim, sema dönerim.
 
Ben türkü söylerim, dağlar dumanlanınca
Cahalım, aba giyerim, urba giyerim.
Kapşon bilmem, kürk bilmem;
Türküler bilirim
Iramadan gibi, Haççe gibi.
 
Anlamam pitondan, vizondan
Ben türkü söylerim, ısınır içim.
 
Ben türkü söylerim, cenazede düğünde
Cahalım işte,
Hüznüm de türkü sevincim de.
Türkü bilirim, ağıt bilirim;
Hacı Osman gibi, Ömer gibi.
 
Ben türkü söylerim,
Derdimi dinler
Hep anlar beni türküler.
Ben cahalım…
Ben yağmurum, doluyum.
Türküler gibi, anam gibi doluyum
Ben Anadolu’yum!
 
Hayrettin POLAT – 09.06.2005