Yüreğimin dört göz odası vardı
Ben çocukken
Başköşede babam otururdu
Ötekinde uçaklar
Üçüncüsünde halk hikâyeleri
Ve türküler
Dördüncü oda dolar dolar boşalır
Fazla barınan olmazdı orda
Gâh İstanbul sokakları
Gâh padişahlar uğrardı
Bazen de simit satan çocuklar
Neler ve kimler sığdı da o odaya
Öğretmenlerim açamadı o kapıyı
Belki ondan seçtim bu mesleği
Yüreklerdeki şifreyi çözmek için
Zaman geldi aşklarım girdi
Nisan yağmuru gibi
Hepsi bir yol bulup
Çıkıverdi hızlıca
Derken duyguların merkezi
Beyinde dediler
Gelen koştu beynime uçarcasına
O kadar genişti ki
İşin kolayı varmış dedim
Şimdi anlıyorum ki çok şey
Geniş yerde kayboluyor
Yüreğim yine dört odalı
Başköşede hala babam
Her jet geçişi yine sızlatır
İkinci kısmı
Bu uçağı keşke ben yapsaydım diye
Üçüncüde türkülerin yanına
Ülkem sığındı al bayrakla
Artık dördüncü de dolu
Hayat arkadaşım yaşıyor
Bu sefer çıkan yok
Can çıkana kadar